این موضوع خیلی مهم است چون همونطور که در مورد توزیع نهاده‌ها صحبت کردیم، بخش زیادی از نیاز کشور از طریق واردات تامین میشه. واردات نهاده دامی یه فرآیند پیچیده است که با هدف تامین امنیت غذایی و حمایت از صنعت دام و طیور انجام میشه. بیا ببینیم چطور انجام میشه و چه نکاتی داره:
چرا نهاده دامی وارد می‌کنیم؟
عدم کفایت تولید داخلی: در حال حاضر، تولید داخلی برخی نهاده‌های کلیدی مثل ذرت دامی و کنجاله سویا، پاسخگوی نیاز کل صنعت دام و طیور کشور نیست.
تنوع غذایی دام: واردات به ما این امکان رو میده که نهاده‌هایی با کیفیت و مشخصات تغذیه‌ای متفاوت رو به جیره دام‌ها اضافه کنیم و ترکیب غذایی متعادل‌تری برای اون‌ها فراهم کنیم.
کنترل قیمت: در مواقعی که قیمت نهاده‌های داخلی بالا میره یا عرضه اون‌ها کم میشه، واردات می‌تونه به تنظیم بازار و جلوگیری از گرانی کمک کنه.
حمایت از صنعت: دسترسی به موقع به نهاده‌های با کیفیت برای تولیدکنندگان دام و طیور حیاتیه و واردات نقش مهمی در این زمینه داره.
نهاده‌های دامی که بیشتر وارد میشوند:
ذرت دامی (Feed Corn): اصلی‌ترین نهاده وارداتی برای تامین انرژی جیره دام و طیوره.
کنجاله سویا (Soybean Meal): مهم‌ترین منبع پروتئین با کیفیت بالا برای جیره دام و طیور.
جو دامی (Feed Barley): یکی دیگه از غلات وارداتی که برای تامین انرژی و فیبر استفاده میشه.
کنجاله کلزا (Canola Meal): منبع پروتئینی دیگه که به خصوص برای دام‌های نشخوارکننده کاربرد داره.
منابع پروتئینی دیگر: مثل پودر ماهی، متیونین، لیزین و … که برای تکمیل جیره استفاده میشوند.
مکمل‌های معدنی و ویتامینی: برای اطمینان از تامین کامل نیازهای تغذیه‌ای دام‌ها.
چه کسانی نهاده دامی وارد می‌کنند؟
شرکت‌های دولتی: مثل شرکت بازرگانی دولتی ایران (بازرگانی دولتی) یا سازمان مرکزی تعاون روستایی ایران، که نقش مهمی در تامین و توزیع نهاده‌های استراتژیک دارن. این شرکت‌ها معمولاً نهاده‌ها رو با نرخ ارز ترجیحی (یارانه ای) وارد می‌کنن و با قیمت مصوب به بخش تولید عرضه می‌کنن.
بخش خصوصی: شرکت‌های بازرگانی خصوصی هم با ارزهای متقاضی (غیر یارانه‌ای) اقدام به واردات می‌کنند و نهاده‌ها رو در بازار آزاد عرضه می‌کنند.
کارخانجات خوراک دام و طیور: برخی از این کارخانجات مستقیماً برای تامین مواد اولیه مورد نیاز خودشان اقدام به واردات می‌کنند.
مراحل کلی واردات:
اخذ مجوز: واردکنندگان باید مجوزهای لازم رو از سازمان‌های مربوطه مثل وزارت جهاد کشاورزی، سازمان دامپزشکی و … دریافت کنند.
تامین ارز: تخصیص و تامین ارز مورد نیاز برای واردات (چه ارز دولتی و چه ارز متقاضی).
خرید خارجی: خرید نهاده از کشورهای مبدا (مثل برزیل، آرژانتین، روسیه، اوکراین، هند و …).
حمل و نقل بین‌المللی: انتقال نهاده‌ها از مبدا به بنادر کشور با کشتی.
تشریفات گمرکی: انجام مراحل ترخیص کالا از گمرک.
بازرسی و قرنطینه: بررسی کیفیت و سلامت نهاده‌ها توسط سازمان دامپزشکی.
انتقال به انبار: انتقال نهاده‌های ترخیص شده به انبارهای داخلی.
توزیع: عرضه نهاده‌ها به بازار (از طریق سازمان‌های دولتی، تعاونی‌ها، کارخانجات خوراک دام یا فروشندگان خصوصی).
چالش‌های واردات نهاده دامی:
نوسانات نرخ ارز: تغییرات نرخ ارز تاثیر مستقیمی بر هزینه واردات و در نتیجه قیمت نهایی نهاده دارد.
مشکلات بانکی و تامین ارز: گاهی اوقات تامین ارز یا انجام حواله‌های بانکی با تاخیر مواجه میشه که باعث کندی در واردات میشود.
محدودیت‌های بین‌المللی: تحریم‌ها، مسائل سیاسی و محدودیت‌های صادراتی در کشورهای مبدا می‌تونه روی تامین نهاده تاثیر میگذارد.
قوانین و مقررات: تغییرات در قوانین واردات، تعرفه‌ها و مجوزها می‌تونه فرآیند رو پیچیده میکند.
کیفیت نهاده‌های وارداتی: اطمینان از کیفیت و سلامت نهاده‌های وارداتی یه چالش دائمی هست.
توزیع ناعادلانه: گاهی اوقات نهاده‌های وارداتی با ارز یارانه‌ای به دست تولیدکنندگان واقعی نمی‌رسد و در زنجیره توزیع دچار مشکل میشود.
واردات نهاده دامی یک موضوع استراتژیک هست که نیاز به برنامه‌ریزی دقیق، نظارت مستمر و همکاری همه بخش‌های مرتبط دارد تا بتواند به اهداف خود یعنی تامین امنیت غذایی و حمایت از تولید داخلی برسد.
خدمات مرتبط
نظرات کاربران
هنوز هیچ کامنتی ثبت نشده است
اولین نفری باشید که نظر خود را بیان میکند!